ΕΔΕΣΣΑΪΚΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΩΣΤΑ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης παραχώρησε ο Επίτιμος Πρόεδρος της ομάδας μας κ.Κώστας Σταυρόπουλος στον υπεύθυνο της ιστοσελίδας του Εδεσσαικού Κώστη Ξενάκη.

Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια?

‘Ηταν δύσκολα χρόνια,μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος στην Ελλάδα,υπήρχε φτώχεια και κάκες συνθήκες ζωής.Μια χώρα κατεστραμένη με πολιτικά πάθη.’Ημουν το μεγαλύτερο παιδί της οικογενείας και αυτό δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες.Η αγάπη μου όμως για την μόρφωση ξεπέρασε τις όποιες οικονομικές δυσκολίες της εποχής και με βοήθησε έτσι ώστε να τελειώσω το Γυμνάσιο.

Τα πρώτα βήματα στην Αμερική?

Στα 18 μου χρόνια με δέχτηκαν στην Αμερική στο Πολυτεχνείο του Σικάγο.Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα.Εργαζόμουν ως σερβιτόρος,μάθαινα την γλώσσα και παράλληλα σπούδαζα θετικές επιστήμες.Τελειώσα το πανεπιστήμιο σε 3 ½ χρόνια και αμέσως έπιασα δουλειά ως μηχανικός.Παράλληλα εκείνο το διάστημα παντρεύτηκα και την πρώτη μου γυναίκα όπου και απόκτησα δύο παιδιά.

Πως ήρθε η επαγγελματική καθιέρωση?

Συνεχίσα να εργάζομαι ως μηχανολόγος και παράλληλα έκανα μεταπτυχιακό πάνω σε προγράμματα της NASA στο πανεπιστημίο της Washington.Υπήρχε μια συνεχής εξέλιξη στην δουλειά μου με αποκορύφωμα την αναβάθμιση μου σε αρχιμηχανικό στην Silicon Valley στο San Francisco,μια εταιρεία με τις υψηλότερες τεχνολογικές καινοτομίες.Μετά από αρκετά χρόνια εμπειρίας το 1977 αποφασίσα να ιδρύσω την δική μου επιχείρηση.Οι δουλειές μου πήγαιναν καλά και δημιούργησα ένα υποκατάστημα στο Παρίσι.Πλεόν τα ταξίδια στην Ευρώπη ήταν συχνότερα.

Πως ξεκίνησε η ενασχόληση με τον Εδεσσαικό?

Όποτε ερχόμουν στην Ευρώπη,πάντα έβρισκα ευκαιρία και επισκεπτόμουν την Εδεσσα.Όταν ζεις μακρυά από τον τόπο σου τον αγαπάς ακόμα περισσότερο.Υπήρξε και η δυνατότητα τότε.Άρχισα να παρακολουθώ παιχνίδια του Εδεσσαικού και ξεκίνησα διακριτικά να στηρίζω και να βοηθάω οικονομικά την ομάδα,όποτε αυτή με χρειαζόταν.Πάντοτε με αγάπη.

Πως πήρατε την απόφαση να γίνετε Πρόεδρος?

Το 1987 με την άνοδο της ομάδας στην Β’Εθνική ανέλαβα μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης πρόεδρος.Από το μυαλό μου εκείνη την εποχή περνούσαν πολλά που σκοπό είχαν να κάνουν τον Εδεσσαικό ακόμα πιο μεγάλο.Το όνειρο της Α’ Εθνικής υπήρχε πάντα μέσα μου.Με προσωπικά μου έξοδα, 9 εκατομμύρια δραχμές τότε ξεκινήσαμε την τοποθέτηση του χλοοτάπητα.Ξεκινήσαμε επίσης την κατασκευή κερκίδων στην θύρα 3 αλλά με σταμάτησε ο τότε Δήμαρχος με την λογική ότι σε λίγο καιρό θα μετακινηθεί το γήπεδο στην περιοχή του Πασά Τσαιρ.Τοποθετήσαμε καρεκλάκια αλλά η μεγάλή και ριζική αλλαγή ήταν η δημιουργία της ερασιτεχνικής ομάδας.

Δώθηκε μεγάλη βαρύτητα σε αυτό το κομμάτι καθώς όλες οι μεγάλες ομάδες ξεκινούν από εκεί.Δημιουργήθηκε ένα φυτώριο 50 σχεδόν ποδοσφαιριστών απ΄όλο τον Νομό.Η πόλη είναι μικρή και όπως είναι λογικό κοιτάξαμε και στην ευρύτερη περιοχή.Χρειάζοταν μια αλλαγή νοοτροπίας και αυτή έγινε με την πρόσληψη ενός προπονητή με μεγάλη προσωπικότητα όπως αυτή του Μίμη Παπαιωάννου.Eαν και έγινε μια μεγάλη προσπάθεια και η ομάδα ενισχύθηκε στην μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου τελικά δεν τα καταφέραμε και δυστυχώς πέσαμε.

Θυμάμαι στην γενική συνέλευση που είχε πραγματοποιηθεί  στον κινηματογράφο του Μ.Αλέξανδρου το πλήθος έφτανε μέχρι την πλατεία.Ξαναεκλέχθηκα πρόεδρος και με προπονητή τον Ν.Χρηστίδη αλλάξαμε ριζικά το ρόστερ.Προωθήθηκαν στην μεγάλη ομάδα ποδοσφαιριστές από τους νέους.Στην ενιαία Γ’Εθνική η ομάδα βγήκε πρωταθλήτρια πανηγυρικά.Στην συνέχεια έψαχνα έναν προπονητή νέο,φιλόδοξο με δυναμικό χαρακτήρα.Επέλεξα τον Μάκη Κατσαβάκη.Με πίστη στο πλάνο που είχαμε χαράξει και παίζοντας όμορφο και θεαματικό ποδόσφαιρο καταφέραμε τελικά το 1992 να πανηγυρίσουμε την άνοδο στην Α’Εθνική.

Πως κύλησαν τα επόμενα χρόνια?

Εγώ δεν χρειαζόμουν αυτοπροβολή,απλά από την πλευρά μου βοήθησα όσο μπορούσα για να πετύχει η ομάδα τον στόχο της.Στα δύσκολα πάντα όμως ήμουν παρών.Όσες φορές χρειάστηκε σε κρίσιμες καταστάσεις για το μέλλον του Εδεσσαικού δεν έλεγα ποτέ όχι. Αντίθετα κάποιοι συνεργάτες μου και παλιοί παράγοντες που οφείλουν πολλά σε εμένα με πίκραναν και με απογοήτευσαν πολύ.

Τι έχετε κερδίσει και τι έχετε χάσει όλα αυτά τα χρόνια από την ενασχόληση σας με τον Εδεσσαικό?

Δεν έχω μετανιώσει ποτέ για κάτι που έκανα στην ζωή μου,ένιωθα ότι συμμετέχω ενεργά σε μια προσπάθεια που σκοπό είχε την προβολή της πόλης μας και του Εδεσσαικού φυσικά.Σε κάθε δραστηριότητα για να πετύχεις απαιτείται να επενδύσεις χρόνο,χρήμα και ενέργεια.

Πόσο ικανοποιημένο σας αφήνει η εικόνα του Εδεσσαικού?

Η νέα διοίκηση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να πετύχει ριζοσπαστικά πράγματα για τα δεδομένα της εποχής που ζούμε.Ο Εδεσσαικός είχε φτάσει στο τέλμα της μετριότητας.Οι άνθρωποι που ασχολούνται οργάνωσαν την Ακαδημία και δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες και προυποθέσεις για τους ποδοσφαιριστές.Βλέπω ότι δημιουργούν καινούριους φιλάθλους και βάζουν γερές και στέρεες βάσεις για ένα λαμπρό μέλλον.Πιστεύω πραγματικά πως η ομάδα θα φτάσει πολύ ψηλά και θα είναι ένα στολίδι για τον τόπο μας.Είμαι ενθουσιασμένος από την προσπάθεια που γίνεται και τους δίνω πολλά συγχαρητήρια .